Kime sorulsa bir hikâyesi var Ermeni Soykırımı hakkında. Bunca suskunluğun üzerine insan hayrete düşüyor bunca anlatılacak şeyin olmasına.
100 yıl geçmiş. Tam bir asır… Unutturulmaya çalışılmış, inkar edilmiş, “sözde” denmiş, “ama” denmiş… Zaman siler her şeyi derler ya; bazı acılar için geçerli değil bu.
Bu topraklarda yaşayan herkes sadece insan olarak 1915'e dair bir şey söylemeli. Yoksa çoktan gerçekleşmesi gereken yüzleşme yapılamayacak.
Ve Hrant Dink öldürüldüğünde “Hepimiz Ermeniyiz” diyerek neden sokağa çıktığımız anlaşılsın artık…
bianet olarak 100. yılında geç kalmış “100leşme” için ne yapabiliriz diye düşünürken, bu fikirden yola çıktık, insanlar anlatsın...
Herkesin söyleyecek sözü vardı ama Ermenilerin sözü daha çoktu ve yıllardır sesleri bu topraklarda bastırılıyordu...
O nedenle iki grup söyleşi yaptık. Beş Ermeni ve bir Süryani ile derinlemesine söyleşi yaptı Nilay Vardar… Bu topraklarda yaşayan Ermeni olmayanlara ise bir soru sorduk: "Bir Türkiyeli olarak tarihimizde Ermeni Soykırımı'nın yaşandığını nasıl öğrendiniz? Bu yüzleşme hayatınızı nasıl etkiledi?"
100leşme dizisinde bugünden başlayarak 24 Nisan gününe kadar onları dinleyeceğiz… (HK)
100leşme yazı dizisinin diğer yazıları
* Tatyos Bebek: Ermeniler İyi Komşu Olmak Zorundaydı
* Tuma Çelik: 1915'te Süryanilerin Üçte İkisi Yok Oldu
* Nazlı Esina: Ermenice'yi Oğlumdan Öğreniyorum
* Silva Özyerli: Ailemden Hiç Kimse Doğduğu Topraklarda Ölmedi
* Kayane Gavrilof: Benim de Türk Arkadaşlarım Var
* Prof. Dr. Arşaluys Kayır: Nefes Darlığı Bize Yadigar Kaldı
* Tarsus, Erzurum ve Leman Hala
* Hortlak Hikayesi "Üstün Biz" ve Ada
* Paşa Babanın Pantolonu, Ağır Hüzün ve Ereğlili Ermeni Ustalar
